Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (1910-1995)
"Εκείνο που αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο, είναι η
συνήθεια, μεγάλο και τρομερό κίνδυνο, η συνήθεια. Εμείς να μην επιτρέψουμε στον
εαυτό μας να συνηθίζει, είτε την Λειτουργία, είτε την ψαλτική, είτε το Ποτήρι
της ζωής, είτε..., να μην το συνηθίζουμε.
Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά που γίνεται Λειτουργία. Με πολλή
συγκίνηση και συναίσθηση και ευγνωμοσύνη στον Θεό, να παρακολουθούμε. Θα
μπορούσαμε πάντοτε, ως για πρώτη φορά να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία;
Λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος η συνήθεια. Συνήθεια και στον κανόνα και
στην προσευχή και στη Λειτουργία και.. και..
Όταν προσπαθεί κανείς να νοιώθει τον Κύριο κοντά του και να
ζει το ιδανικό του, δεν γίνεται συνήθεια ποτέ. Μα και να μην προλάβει ας πούμε,
να κάνει τον κανόνα του όλον, αν κάνει ‘κείνον τον κανόνα τον πιο λίγο, καλά,
καθαρά, με πολλή συναίσθηση, τον δέχεται ο Θεός σαν δέκα κανόνες. Να είναι ο
νους και η σκέψη μας στον Θεό και να νοιώθουμε εκεί τον Θεό, κοντά μας. Ε,
ευλογεί, ευλογεί τότε ο Κύριος και αγιάζει.
Η ζωή μας να περπατάει έξω από αδυναμίες και μακριά από
υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Να επιδιώκουμε βίο αγνό και ζωή ολοκάθαρη και
Μυστηριακή. Να μοσχοβολάει από προσευχή, από λατρεία, από αγώνα πνευματικό και
άγιο. Ώστε όλα αυτά, να βεβαιώνουν ότι είμαστε σταθεροί στην κλήση μας και ότι
κρατάμε δυνατά την αγία παρακαταθήκη της ζωής, που μας εμπιστεύθηκε ο Κύριος."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου