ΑΙΘΡΙΟ
Σπίθα ανάτασης,
μόλις αγγίζει την ψυχή λίγο γαλάζιο
αμέσως η ζωή γεμίζει θάλασσα
πανί, λιμάνι
διάχυτο φως, ευχαριστία
ξανθή φλογίτσα που τρεμοπαίζει
στo
καλοκαιρινό αεράκι με άσπρο φόντο
το εκκλησάκι τ’ ουρανού
δυο τζιτζίκια να τραγουδούν τ’ αποσπερίτη
ύμνους εσπερινούς στης κάθε μέρας το
βασίλεμα
σαν σπάει ζαλισμένο το νερό
στα βότσαλα της νοσταλγίας...
είναι τόση η ομορφιά και η γαλήνη
όταν γεμίζει το φεγγάρι
να χωρέσει τις αναμνήσεις της σιωπής
προτού χαράξει ανατολή
και νέα μέρα…
Μ Ψ
Καλημέρα, καλό Καλοκαίρι!!! Τι ωραία που με ταξίδεψαν οι αναρτήσεις σας... Μια φίλη έγραψε, με άλλη αφορμή, λίγους στίχους που μου θύμισαν την ευεργεσία σας για την οποία δοξολογώ... Ο Θεός να σας το ανταποδίδει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣκόρπιες διαδρομές
ίδιες και άλλες
σα μονοπάτι
στο βράχο της θέας -
σε χαμηλών σπιτιών περβάζια
μικρές νεράιδες
διασκεδάζουν τη θλίψη
των μεγάλων.
Και γω αναζητώ τον ποιητή
που τρέφεται με την αγία
καθημερινότητα.
Ν. Α.
Ευχαριστώ! Ειρήνη από Μοσχάτο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπίθα ανάτασης,
μόλις αγγίζει την ψυχή λίγο γαλάζιο
αμέσως η ζωή να γεμίζει όλη θάλασσα
πανί, λιμάνι
διάχυτο φως, ευχαριστία
ξανθή φλογίτσα που τρεμοπαίζει
στo καλοκαιρινό αεράκι με άσπρο φόντο
το εκκλησάκι τ’ ουρανού.
.......................................................
Μπορεί ο νουνός μου να 'ναι νησιώτης και το γαλάζιο κι άσπρο της θάλασσας και τ' ουρανού να του μιλούν αλλιώς μες στην καρδιά του, αλλά κι εγώ ξέρω ότι αυτή την περίοδο...
μόλις αγγίζει την ψυχή [μου] λίγο γαλάζιο
αμέσως η ζωή γεμίζει όλη θάλασσα
πανί, λιμάνι
διάχυτο φως, ευχαριστία
ξανθή φλογίτσα που τρεμοπαίζει
στο καλοκαιρινό αεράκι με άσπρο φόντο
το εκκλησάκι τ' ουρανού.
...και τότε αναζητώ υποκατάστατα
να μου κρατήσει τη φλογίτσα αναμμένη
για πολλές στιγμές καλοκαιρινές
εκεί που το καλοκαίρι ντρέπεται να σκάσει μύτη
φοβούμενο μην σβήσει.
Γι' αυτό κι εγώ παίρνω ομπρέλα στην ψυχή
ποτέ του να μη σβήσει...
τουλάχιστον εγώ να μην το σβήσω
M. K. Birmingham U.K.