Πέμπτη 18 Ιουλίου 2013

Συνεδρία Ευτυχίας











[ - 09]


Τι είναι αυτό που επιδιώκουμε περισσότερο στη ζωή μας;

Από τη βασική αρχή της επιβίωσης μέχρι την απόλυτη έννοια της ευτυχίας, η επιδίωξη κάποιου στόχου ανάλογου με τη φιλοσοφία που έχουμε αναπτύξει στον τρόπο ζωής μας, μας δραστηριοποιεί καθημερινά για την επίτευξη του.

Ωστόσο, όλα φαίνονται να είναι σχετικά.
Ενώ κάποιοι αισθάνονται ευτυχείς έχοντας εξασφαλίσει ελάχιστα αγαθά σε μια δύσκολη πορεία, άλλοι σε κάθε ματαίωση των λογικών ή υπερφίαλων σχεδίων τους, βιώνουν, περιφέρουν και εκδηλώνουν την απύθμενη κενότητα της δυστυχίας τους.

Θα μπορούσαμε να αναλογιστούμε πόση πραγματική δυστυχία κυκλοφορεί τριγύρω μας, που για λόγους όμως «ευαισθησίας» αποφεύγουμε να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξη της, αλλά δεν ωφελεί. Ο εγωισμός τρέφεται ή υποφέρει, από τη σύγκριση. 

Η αισθητική προσπαθεί να παραγκωνίσει την ηθική, σε έναν κόσμο που εννοεί την αισθητική σαν τρόπο εκλεπτυσμένης απόλαυσης (αποδεκτό), ενώ η λέξη ηθική ακούγεται κακόηχη, απωθητική και απαγορευτική (μη αποδεκτό). Το καθήκον, το «πρέπει», το σωστό, δεν είναι πια έννοιες συμβατές με την πρόοδο της κοινωνίας μας.
Τις συνδέσαμε με την υποκρισία και επαναπαυμένοι, τις παρακάμπτουμε.
Ο εγωισμός διογκώνεται από την «υπέρβαση» του καλού. 

Κανένας φυσικά, δεν ασχολείται με το να αναλύσει τους όρους, να ξεκαθαρίσει τα νοήματα, να βάλει τη ζωή του σε μια λογική ακολουθία.
Δεν προλαβαίνουμε, γιατί συνεχώς αγωνιούμε και τρέχουμε.
Τρέχουμε να προλάβουμε την Ευτυχία.

Πρωταρχικός –και μοναδικός σκοπός- η Ευτυχία. Όπως την εννοεί ο καθένας.
Όλοι έχουμε δικαίωμα στην ευτυχία. Και την επιδιώκουμε, όπου, όπως και σε όποια μορφή νομίζουμε. Σαν οικονομική άνεση ή καλοπέραση, σαν οποιουδήποτε είδους ικανοποίηση, σαν δύναμη, ασφάλεια, αναγνώριση ή υστεροφημία.
Συχνά σε βάρος των «άλλων».


Αλλά το απόγευμα είναι ειδυλλιακό, η θάλασσα πάντα προκλητική σαν παρουσία, το λεπτό αεράκι γεμάτο μηνύματα απλά και κατανοητά.
Το σκάφος, μας δέχεται σαν πλήρωμα του, σε ένα μικρό ταξίδι προσιτής «ευτυχίας».

Γιατί ευτυχία είναι να βρίσκεσαι -νοερά ίσως, μα πάντα- κοντά σ’ αυτούς που αγαπάς, ευτυχία είναι να νιώθεις ελεύθερος από συνήθειες που σε απομονώνουν, να νιώθεις μέλος ενεργό του πληρώματος, που σαν ένα σώμα, είναι έτοιμο να ανταποκριθεί την κάθε στιγμή, στην κάθε ανάγκη του ταξιδιού.

Ευτυχία είναι να προσφέρεις τον χρόνο σου, την άνεση σου, την ανάπαυση σου, τον ίδιο τον εαυτό σου –πάντα χωρίς δεύτερη σκέψη- σ’ αυτό που θεωρείς σωστό.
Ό,τι κι αν είναι αυτό. Μια συμμετοχή, μια ιδέα, ένα αίσθημα, μια χειρονομία.
Ή και μια ολόκληρη ζωή.

Να μην επιθυμείς τίποτα για τον εαυτό σου και να μη διεκδικείς τίποτα για σένα.
Να μην προβάλλεις δικαιώματα, μα να ενεργείς άμεσα, όπως πρέπει, για το καλό όλων.
Ευτυχία είναι η ικανοποίηση σου, ότι κάνεις πάντα το σωστό, όσο δύσκολο κι αν σου είναι, όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να έχεις ψυχική υγεία και ισορροπία, να βρίσκεσαι στην καλύτερη φυσική κατάσταση, για να έχεις καθαρό πρόσωπο» απέναντι στο πλήρωμα του σκάφους σου, άριστες διαπροσωπικές σχέσεις με όλους και παρρησία στο μόνο σταθερό σημείο αναφοράς, τον καπετάνιο σου.

Σκέψου λίγο πάνω σ’ αυτό. Μήπως η ευτυχία τελικά είναι ταυτόσημη της αγάπης;


Ημερολόγιο πλοίου:

1. Τα δεδομένα της ζωής, δεν εξαρτώνται από μας.
Εμείς πρέπει να σχεδιάζουμε και να προσπαθούμε για το καλύτερο, ποιο θα είναι όμως και με ποιες συνθήκες το επόμενο ταξίδι μας, άλλος τα ρυθμίζει.  

2. Η ευτυχία μας στο σκάφος, εξαρτάται απόλυτα από μας.
Αν ανταποκρινόμαστε πάντα στις απαιτήσεις των καιρών και ενεργούμε σωστά, όλα θα είναι ιδανικά. Αν πάλι παραπονιόμαστε και βαρυγκωμούμε σε κάθε δυσκολία, τότε κι εμείς θα είμαστε δυστυχισμένοι και τους συντρόφους μας θα λυπούμε με τη στάση μας αυτή.

3. Οι σωστές επιλογές και ενέργειες, είναι χαρά.
Ας μην τις επιβάλλουμε στον εαυτό μας, αν δεν νοιώθουμε ελεύθεροι για κάτι τέτοιο, ο καταναγκασμός είναι νεύρωση και όταν δεν υπάρχει ψυχική υγεία, δεν υπάρχει ευτυχία.

4. Η επιλογή του «σωστού» είναι μια βουλητική, δηλαδή προσωπική, πνευματική ενέργεια. Ο βιολογικός μας εαυτός θα προβάλλει σίγουρα τις αντιρρήσεις του και θα εφαρμόσει τις αντιστάσεις του, γιατί επιθυμεί πάντα την αδράνεια, την άνεση και την απόλαυση.
Αν του επιβάλλουμε ωστόσο την ευτυχία, θα την δεχθεί ευχάριστα, σαν υπέροχη αίσθηση ευεξίας!

5. Είναι τόσο απίστευτα κοντά μας... Μια απόφαση πιο πέρα...










Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου