Σάββατο 30 Αυγούστου 2014

"Ο Μέγας Αλέξανδρος"








Ο Αλέξανδρος γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου (στις 6 του μηνός Λώου, κατά το Μακεδονικό ημερολόγιο), του 356 π.Χ. στην Πέλλα, πρωτεύουσα του μακεδονικού κράτους. Σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκε την ίδια νύχτα που ο Ηρόστρατος πυρπόλησε τον ναό της Άρτεμης στην Έφεσο και ενώ οι μάγοι της πόλης, βλέποντας την καταστροφή, έτρεχαν στους δρόμους και προμήνυαν την υποταγή της Ασίας.

Μάλιστα η παράδοση λέει, ότι η γενεαλογία του ανάγεται σε δύο σημαντικότατες μορφές της αρχαίας ελληνικής παράδοσης: ο ημίθεος Ηρακλής υπήρξε γενάρχης της δυναστείας των Αργεαδών Μακεδόνων, ενώ ο Νεοπτόλεμος, υιός του ήρωα Αχιλλέα, ίδρυσε τον βασιλικό οίκο των Μολοσσών, μέλος του οποίου ήταν η μητέρα του Ολυμπιάδα.

Η θρυλούμενη καταγωγή του Αλέξανδρου συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, από τα πρώτα έτη του βίου του.




Στον Φίλιππο, ανακοινώθηκαν σε μία ημέρα τρία καλά. Ο Παρμενίων είχε νικήσει στην Ιλλυρία, το άλογο του είχε νικήσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και η Ολυμπιάδα είχε γεννήσει αγόρι.

Ο Αλέξανδρος μεγάλωσε και ανατράφηκε στη Πέλλα, προφυλαγμένος από τις ίντριγκες του Παλατιού στις Αιγές. Πρώτος του δάσκαλος ήταν ο αυστηρός Λεωνίδας, θείος της Ολυμπιάδας, που ενέπνευσε την ασκητική φύση του Αλέξανδρου.

Ο Λεωνίδας αντικαταστάθηκε από τον Λυσίμαχο, που ξύπνησε στο αγόρι την αγάπη για τις τέχνες, την ποίηση, το θέατρο, τη λύρα. Αλλά πάνω από όλα μετάδωσε την αγάπη του για τα Ομηρικά Έπη.
Ο Λυσίμαχος αποκαλούσε τον Αλέξανδρο “Αχιλλέα” τον Ηφαιστίωνα “Πάτροκλο” και τον εαυτό του “Φοίνικα” (Φοίνιξ είναι ο δάσκαλος του Αχιλλέα). Από τότε, ένα αντίγραφο της Ιλιάδας βρισκόταν πάντα στο προσκεφάλι του Αλέξανδρου.

Ο Αλέξανδρος αποδείχτηκε λαμπρός μαθητής και σε ηλικία έξι ετών, εντυπωσίασε με την παρουσία του μια αντιπροσωπεία από την Περσία.

Σε ηλικία 13 ετών, οι γονείς του κάλεσαν για Δάσκαλο τον Αριστοτέλη.
Ο Αλέξανδρος μαζί με τον Ηφαιστίωνα και μερικούς ακόμα φίλους του, μεταφέρθηκε στην Μιέζα, μια μέρα δρόμο από το παλάτι. Ο Αριστοτέλης, δίδαξε τον νεαρό Αλέξανδρο φιλοσοφία, ηθική, πολιτική και ιατρική. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε πει: Στον Πατέρα μου χρωστώ το Ζειν, στον Διδάσκαλό μου το Ευ Ζειν.

Μια μέρα ο Φιλόνικος, ένας Θεσσαλός έμπορος αλόγων, έφερε στον Φίλιππο ένα εκπληκτικό άλογο, για να του το πουλήσει. Η τιμή του αλόγου ήταν 13 τάλαντα (περίπου 400 κιλά ασήμι). Ο Φίλιππος ενθουσιάστηκε από το άλογο, αλλά διαπίστωσε ότι αυτό ήταν ατίθασο, με αποτέλεσμα να το απορρίψει.

Ο Αλέξανδρος (σε ηλικία 13 ετών) στοιχημάτισε την αξία του αλόγου με τον πατέρα του, δηλώνοντας ότι αυτός μπορεί να το καβαλήσει. Είχε παρατηρήσει ότι το άλογο φοβόταν τη σκιά του και το γύρισε προς τον ήλιο.

Για τα επόμενα 20 χρόνια θα ήταν αχώριστοι.



Πηγές για τον Αλέξανδρο

Η εκστρατεία του Αλέξανδρου καταγράφηκε αρχικά στις «Βασιλικές εφημερίδες», ένα είδος επίσημου ημερολογίου που διατηρούσε ο αρχιγραμματέας Ευμένης κατά την διάρκεια της εκστρατείας, οι οποίες όμως χάθηκαν πριν την ολοκλήρωσή της. Στα στοιχεία των "Βασιλικών Εφημερίδων" και σε προσωπικές του αναμνήσεις στηρίχθηκε αργότερα ο στρατηγός του Αλεξάνδρου, Πτολεμαίος.

Ακόμη, ο Αριστόβουλος, μηχανικός που ακολούθησε την εκστρατεία, έγραψε μια από τις πρώτες γνωστές εξιστορήσεις, σε ηλικία 84 ετών. Ωστόσο, ούτε η μία, ούτε η άλλη έχουν σωθεί.

Άλλοι συγγραφείς των οποίων το έργο έχει χαθεί, είναι ο Καλλισθένης που κατέγραψε τα γεγονότα ως τον θάνατό του το 327 π.Χ., ο Κλείταρχος ο Αλεξανδρεύς ο οποίος μάλλον είχε γράψει ένα δωδεκάτομο μυθιστόρημα, ο Ονησίκριτος, και ο Νέαρχος.

Το πιο αξιόλογο έργο που έχουμε, είναι αυτό του Φλάβιου Αρριανού «Αλεξάνδρου Ανάβασις» του 2ου αιώνα μ.Χ.. Ο Αρριανός βασίστηκε πάνω στα έργα του Πτολεμαίου και του Αριστόβουλου για να γράψει το έργο του.

Ένα επίσης σημαντικό έργο είναι το «Historia Alexandri Magni Macedonis» του Κούρτιου Ρούφου (1ος αιώνας), το οποίο είναι επίσης βασισμένο σε προηγούμενα έργα, αλλά σε ορισμένα σημεία θεωρείται ότι περιέχει φανταστικές διηγήσεις.

Αξιόλογος είναι ο βίος του Αλέξανδρου στο έργο του Πλούταρχου «Παράλληλοι βίοι». Διάσπαρτες πληροφορίες βρίσκονται επίσης στα έργα του Στράβωνα, του Ιώσηπου, του Διόδωρου του Σικελιώτη και άλλων.




[2φΑ]










Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου