"Κασσιανή μοναχή"

        


 



ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

Η Κασσιανή ήταν βυζαντινή ποιήτρια που έζησε τον 9ο αιώνα μ. Χ.
Έγινε μοναχή και αφιερώθηκε στη λατρεία του Θεού και την ποίηση, όταν ο αυτοκράτορας Θεόφιλος δεν την επέλεξε ως σύζυγό του.

Το ιστορικό, όπως περιγράφεται από τους βυζαντινούς χρονικογράφους Συμεών Μάγιστρο, Ιωάννη Ζωναρά και Λέοντα Γραμματικό, είναι το εξής:

Η Ευφροσύνη, μητέρα του τότε αυτοκράτορα Θεόφιλου, ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση για την εκλογή νύφης, προσκάλεσε το 820 μ.Χ. στην Αυλή τις ωραιότερες και επιφανέστερες κόρες της αυτοκρατορίας.

Δώδεκα «κάλλιστοι παρθέναι» ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση και πήγαν στο Παλάτι. 

Η Ευφροσύνη, αφού τις δεξιώθηκε, διαμήνυσε στον Θεόφιλο να προσέλθει και να δώσει το χρυσό μήλο σ’ εκείνη που θα επέλεγε για σύζυγό του.

Ο νεαρός αυτοκράτορας θαμπώθηκε από την ομορφιά της Κασσιανής και θέλοντας να δοκιμάσει την ευφυΐα της, τη ρώτησε: «Ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα»
(«Από τη γυναίκα ξεκινούν τα κακά πράγματα», υπονοώντας την Εύα).

Η Κασσιανή έδωσε δείγματα του πνεύματός της, ανταπαντώντας: «Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω»
(«Αλλά και από τη γυναίκα πηγάζουν τα καλύτερα», υπονοώντας την Παναγία).

Ο αυτοκράτορας, είτε γιατί η απάντηση του φάνηκε προπετής, είτε γιατί η ευφυΐα της γυναικός τον τρόμαξε, έδωσε το χρυσό μήλο στην ωραία και σεμνή Θεοδώρα.

Από το Τροπάριο της Μ. Τρίτης

….

Αλλοίμονο σε μένα, που στο σκοτάδι ζω της νύχτας,
στον οίστρο της ακολασίας και στον ασέληνο έρωτα της αμαρτίας.
Δέξου τις πηγές των δακρύων μου,
εσύ που μεταλλάζεις τα σύννεφα με το νερό της θάλασσας·
λύγισε στους στεναγμούς της καρδιάς μου,
εσύ που έγειρες τον ουρανό στο δόσιμο της αγάπης σου.

….

Κασσιανή

M[2fA]

Share