"Η νεράιδα κι ο δράκος "

Η νεράιδα κι ο δράκος

Ήταν κάποτε ένας δράκος.
Ποτέ δεν είχε τη συντροφιά κάποιου και περιπλανιόταν ολομόναχος
σε βουνά και σε σπηλιές.

Άλλωστε τι άλλο να έκανε από το να πετά από το ένα βουνό στο άλλο,
πότε να συλλογίζεται τη δύναμη του και πότε να σκίζει τα βράχια
με τα νύχια του και να φυσά φλόγες;

Μια μέρα λοιπόν μια νεράιδα ήρθε και κάθισε στη μύτη του...

Ο δράκος ξαφνιάστηκε. Την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε:

- Δε φοβάσαι μήπως σε φάω;
- Όχι... είμαι πολύ μικρούλα για να χορτάσεις

- Δε φοβάσαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα;
- Όχι... όποτε θέλω εξαφανίζομαι.

- Δε φοβάσαι μήπως σε αγαπήσω;

Η νεράιδα σάστισε, δεν περίμενε αυτή την ερώτηση...
όμως του απάντησε...
- Όχι... όλοι θέλουν κάποτε να αγαπήσουν και ν' αγαπηθούν.

Ο δράκος ένιωσε έντονα την επιθυμία να την αγκαλιάσει... κι αυτό έκανε,
όμως τα νύχια του πλήγωσαν τη μικρή νεράιδα...
θέλησε να τη φιλήσει, μα η καυτή ανάσα του έκαψε τα φτερά της.

Ο δράκος δάκρυσε, αλλά και τα δάκρυα του την έπνιγαν.

Η μικρή νεράιδα έσβησε στην αγκαλιά του...
ενώ του ψιθύριζε απαλά το μεγάλο μυστικό...
- ... δεν φτάνει να θέλεις να αγαπήσεις... πρέπει και να μπορείς...

neraidokiklos

fb – [2fA]

Share