"Το ταλέντο του Χόρχε "

Από την συνέντευξη του Χόρχε Μπουκάι – [ 3ο]

….

Για μένα, το ταλέντο είναι ακριβώς αυτό που είπα και πριν: «Τι κάνω εγώ με τα μέσα που έχω κληρονομήσει». Μπορεί να έχω κληρονομήσει ένα καλό μουσικό αυτί. Αλλά αυτό δεν είναι το ταλέντο μου. Το ταλέντο μου είναι το αν θα αναπτύξω, αν θα καλλιεργήσω αυτό το μουσικό αυτί κι αν θα το θέσω στην υπηρεσία αυτού για το οποίο χρησιμεύει το ταλέντο.

Ο πιο ταλαντούχος είναι αυτός που έχει αναπτύξει περισσότερο τις φυσικές του παροχές.
Σε μια οποιαδήποτε κατάσταση καθορισμένη από κάποιον από τους τέσσερις παράγοντες που προαναφέραμε, να μετατρέψω τις συνθήκες που συναντάω, σε ευκαιρία που θα με ωφελήσει. Αυτό είναι το ταλέντο: το να μετατρέπεις κάθε κατάσταση σε ευκαιρία.

Το να μην πιστεύεις στην ικανότητά σου, είναι κάτι που μπορεί να σκοτώσει το ταλέντο.
Με απλούς όρους, μια χαμηλή αυτοεκτίμηση. Ας φανταστούμε το ταλέντο σαν μια ιερή φωτιά την οποία εσύ πρέπει να τροφοδοτείς συνεχώς. Κι αν σβήσει το ταλέντο, θα πάψει να είναι στη διάθεσή σου. Με ένα όμως πλεονέκτημα: μπορείς να το αναπτύξεις ξανά.

Αν σταματήσεις να καλλιεργείς το μέσο που διαθέτεις, δεν σημαίνει ότι θα εξαφανιστεί για πάντα. Η πηγή αυτή θα βρίσκεται εκεί, και μπορείς να γυρίσεις. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το ταλέντο είναι αυτό που σου δίνει φτερά. Να περπατήσουμε, μπορούμε σχεδόν όλοι. Να πετάξουν μπορούν μόνο εκείνοι που έχουν το ταλέντο για να το κάνουν.
Το ταλέντο είναι αυτό που σου δίνει φτερά.

Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πως όλοι οι δάσκαλοι που κάποτε βοήθησαν κάποιον μαθητή, το έκαναν λέγοντάς του:
«Έχε εμπιστοσύνη στο ταλέντο σου. Μην επιθυμείς να φτάσεις ούτε πιο χαμηλά, ούτε πιο ψηλά απ' αυτό που πραγματικά είσαι. Να μην πετάς πιο ψηλά απ’ όσο σου επιτρέπουν τα φτερά σου, αλλά ούτε και πιο χαμηλά απ’ όσο σου επιτρέπουν τα φτερά σου.»
Είναι η διάσημη ιστορία του Γκέρσουιν.

Ο Γκέρσουιν ήταν μουσικός που θαύμαζε τον Μορίς Ραβέλ. Ήταν μαγεμένος από τη μουσική του Ραβέλ τόσο, που κάποτε αποφάσισε να παραιτηθεί απ' όλα τα χρήματα που έβγαζε στη Νέα Υόρκη, για να ταξιδέψει στη Γαλλία και να γίνει μαθητής του Ραβέλ.
Έλεγε: «Αυτός είναι ο μέντορας και δάσκαλός μου».

Με πολύ κόπο λοιπόν, κατάφερε να έχει μια συνάντηση-συνέντευξη με τον Ραβέλ.
Όταν τον είδε, του είπε: «Μαέστρο, ονομάζομαι Γκέρσουιν, έρχομαι από την Αμερική, και για μένα είστε ο μεγαλύτερος ερμηνευτής και συνθέτης πιάνου στην ιστορία της μουσικής.
Θέλω να με διδάξετε!».

Ο Ραβέλ τον ρώτησε: «Για ποιο λόγο;»
Κι εκείνος του απάντησε: «Γιατί θέλω να γίνω σαν εσάς!».
Κι ο Ραβέλ τον ρώτησε: «Γιατί θέλεις να είσαι ένας μέτριος Ραβέλ, αν μπορείς να είσαι ένας εξαιρετικός Γκέρσουιν;».

Το ταλέντο είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου.

Άλλοι θα το εκτιμήσουν και άλλοι όχι. Όμως, όταν κάποιος εξαρτάται υπερβολικά από το αν θα εκτιμηθεί το ταλέντο του, τότε δεν ασχολείται πια με το ταλέντο του, ασχολείται με το τι πρέπει να κάνει, για να τον εκτιμούν οι άλλοι.

….

[ 1o μέρος] – [2o]

boro - [2φΑ]

                                                               

Share