Του π. Χριστοδούλου Μπίθα
(Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης
ομιλίας: Η συγκύπτουσα κι εμείς... )
….
Αυτό το «αγαπήσεις τον πλησίον
σου ως εαυτόν» μοιάζει κρυστάλλινο, ανέγγιχτο από την ιστορία. Λίγοι το
προσέγγισαν και βεβαίως ποτέ δεν έγινε μαζικά.
Όμως παραμένει ως κλήση προσωπική του Θεού στον καθένα από εμάς.
Όμως παραμένει ως κλήση προσωπική του Θεού στον καθένα από εμάς.
Μας προκαλεί και μας προσκαλεί.
Όλους εμάς που είμαστε χλιαροί. Όλους εμάς που κοιτάμε να περάσει η μέρα μέσα
σε μια ρουτίνα. Που φοβόμαστε τον κόσμο.
Όλους εμάς, που το μήνυμά Του δεν
το λάβαμε ακόμα βαθιά μέσα στην ψυχή μας.
Όλους εμάς, που θέλουμε τον Θεό σε μια γωνία του μυαλού μας κι όχι να καταλαμβάνει όλη μας την ύπαρξη. Σαν έρωτας μανιακός όπως λεν οι πατέρες, που θα αναμορφώσει τα πάντα και θα τα φωτίσει.
Όλους εμάς, που θέλουμε τον Θεό σε μια γωνία του μυαλού μας κι όχι να καταλαμβάνει όλη μας την ύπαρξη. Σαν έρωτας μανιακός όπως λεν οι πατέρες, που θα αναμορφώσει τα πάντα και θα τα φωτίσει.
Περιμένουμε οι καημένοι να αλλάξει ο κόσμος. Από τότε που φτιάχτηκε τούτος ο
κόσμος, η μεγάλη ουτοπία είναι ότι μπορεί να αλλάξει. Δεν αλλάζει αυτός ο
κόσμος.
Αλλάζει ο άνθρωπος όμως. Και η κλήση του Χριστού για την βασιλεία Του είναι προσωπική, στον καθένα μας.
Αλλάζει ο άνθρωπος όμως. Και η κλήση του Χριστού για την βασιλεία Του είναι προσωπική, στον καθένα μας.
Κι αν υπάρχει μια κλήση που είναι
ομαδική είναι για την κοινότητα της Εκκλησίας, που κι αυτή ακόμα μοιάζει στα
χρόνια τούτα να είναι λίγο θολή.
Εκκλησία θα πει καλώ σε συγκέντρωση. Καλώ σε κοινότητα, καλώ σε κοινό σκοπό.
Καλώ σε κοινό τρόπο ζωής.
Εκκλησία θα πει καλώ σε συγκέντρωση. Καλώ σε κοινότητα, καλώ σε κοινό σκοπό.
Καλώ σε κοινό τρόπο ζωής.
Και εκκλησία σημαίνει, ότι κάποιοι
άνθρωποι -έχοντας στον νου και στην καρδιά μας αυτό το «αγαπήσεις τον πλησίον σου
ως εαυτόν και Κύριον τον Θεόν σου»- συγκροτούνται σ’ ένα σώμα, το σώμα του
Χριστού.
Για να προσπαθήσουμε να είμαστε η μαγιά, που θα κάνει όλο το ζυμάρι να φουσκώσει.
Για να προσπαθήσουμε να είμαστε η μαγιά, που θα κάνει όλο το ζυμάρι να φουσκώσει.
….
Ο δρόμος της αγάπης του Χριστού ενάντια σε κάθε σύστημα, ιδεολογία και θρησκεία βίας, παραμένει η μοναδική ελπίδα σε τούτον εδώ τον κόσμο.
Ο Θεός να μας δίνει δύναμη να τον ακολουθήσουμε πραγματικά τούτο τον δρόμο.
Γιατί στα χρόνια που έρχονται, οι χλιαροί θα κινδυνεύσουν πάρα πολύ, όπως μας λέει η Αποκάλυψη. Και θα βρεθούν οι ψυχροί να είναι σε καλύτερη θέση από αυτούς.
Ο δρόμος της αγάπης του Χριστού ενάντια σε κάθε σύστημα, ιδεολογία και θρησκεία βίας, παραμένει η μοναδική ελπίδα σε τούτον εδώ τον κόσμο.
Ο Θεός να μας δίνει δύναμη να τον ακολουθήσουμε πραγματικά τούτο τον δρόμο.
Γιατί στα χρόνια που έρχονται, οι χλιαροί θα κινδυνεύσουν πάρα πολύ, όπως μας λέει η Αποκάλυψη. Και θα βρεθούν οι ψυχροί να είναι σε καλύτερη θέση από αυτούς.
Γιατί θα ’χουν την ελπίδα της
μετανοίας. Ενώ ο χλιαρός μπορεί να χαθεί μέσα στον φόβο και στην έλλειψη
νοήματος.
Καθώς έρχονται πάλι τα Χριστούγεννα, να
ευχηθούμε να μας δίνει ο Θεός την δύναμη, να μπορέσουμε φέτος λίγο παραπάνω να
εννοήσουμε την ενανθρώπηση Του.
Αμήν!
[2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου