Καρλ Γιουνγκ - Τα τέσσερα γενικά αρχέτυπα στάδια ανάπτυξης του
ανθρώπου
και η πολύτιμη αίσθηση της παροδικότητας στη ζωή
Το στάδιο του αθλητή
Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από την ενασχόληση με το
σωματικό παρουσιαστικό.
Ασχολούμαστε ιδιαίτερα με το πώς φαινόμαστε.
Αναγνωρίζουμε τα μειονεκτήματα μας και αρχίζουμε να αναπτύσσουμε ανασφάλειες.
Ασχολούμαστε ιδιαίτερα με το πώς φαινόμαστε.
Αναγνωρίζουμε τα μειονεκτήματα μας και αρχίζουμε να αναπτύσσουμε ανασφάλειες.
Επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας στα σωματικά χαρακτηριστικά,
για να εντάξουμε τον εαυτό μας στην κλίμακα της πραγματικότητας.
Αντιλαμβανόμαστε πώς οι άνθρωποι αντιδρούν στην παρουσία μας και πώς αυτό μας κάνει να νιώθουμε, και έτσι τα αισθήματά μας αποκτούν στη ζωή μας προτεραιότητα.
Αυτό μας οδηγεί στο επόμενο στάδιο.
Αντιλαμβανόμαστε πώς οι άνθρωποι αντιδρούν στην παρουσία μας και πώς αυτό μας κάνει να νιώθουμε, και έτσι τα αισθήματά μας αποκτούν στη ζωή μας προτεραιότητα.
Αυτό μας οδηγεί στο επόμενο στάδιο.
Το στάδιο του πολεμιστή
Γνωρίζουμε ποια συναισθήματα αναπτύσσουμε σε συνήθεις συγκεκριμένες ενέργειες
και σχεδιασμούς. Καταλήγουμε σε συμπεράσματα για το πώς θα αξιοποιήσουμε τις
εμπειρίες μας, ώστε να ανταπεξέλθουμε σε διάφορες καταστάσεις.
Αυτό μας οδηγεί στο να μάθουμε να επιβαλλόμαστε τις επιθυμίες μας, για το καλό μας.
Αυτό μας οδηγεί στο να μάθουμε να επιβαλλόμαστε τις επιθυμίες μας, για το καλό μας.
Παλεύουμε να γίνουμε αυτό που θεωρούμε ότι είναι το
«καλύτερο», ώστε να υπερτερούμε από τους άλλους.
Μας ενδιαφέρει να αποκτήσουμε
χρήματα, θέση και επιρροή στον κύκλο μας.
Το στάδιο της αναφοράς
Μετά το κυνήγι των στόχων που ικανοποιούσαν το Εγώ μας, αρχίζουμε
να αναζητούμε περισσότερο ουσιαστικές δράσεις και τρόπους ζωής.
Υποτιμούμε συχνά τον εαυτό μας συγκρίνοντας τον με άλλους.
Αντιλαμβανόμαστε, ότι οι υλικές κατακτήσεις δεν είναι ο δρόμος για την αληθινή ευτυχία και δεν τους δίνουμε πια την ίδια σημασία με άλλοτε.
Υποτιμούμε συχνά τον εαυτό μας συγκρίνοντας τον με άλλους.
Αντιλαμβανόμαστε, ότι οι υλικές κατακτήσεις δεν είναι ο δρόμος για την αληθινή ευτυχία και δεν τους δίνουμε πια την ίδια σημασία με άλλοτε.
Αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε ότι οι σκέψεις και οι
επιθυμίες μας, είναι η κύρια αιτία που ανατρέπεται η πνευματική και συναισθηματική
μας ισορροπία.
Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από μια επιθυμία να ασχολούμαστε και να εξυπηρετούμε τους άλλους. Στρεφόμαστε σε φιλοσοφικές θεωρήσεις της ζωής, για να περιορίσουμε τις απαιτήσεις της φιλαυτίας μας.
Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από μια επιθυμία να ασχολούμαστε και να εξυπηρετούμε τους άλλους. Στρεφόμαστε σε φιλοσοφικές θεωρήσεις της ζωής, για να περιορίσουμε τις απαιτήσεις της φιλαυτίας μας.
Το στάδιο του πνεύματος
Αυτό είναι το τελευταίο στάδιο της ζωής, και ο Γιουνγκ
επισήμανε ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν προχωρούν όλοι σ’ αυτό το στάδιο προσωπικής
ανάπτυξης.
Σε αυτό το στάδιο διαπιστώνουμε ότι όλο αυτό το διάστημα μέχρι σήμερα, δοκιμάζαμε
ανθρώπινα βιώματα και εμπειρίες, αλλά δεν ήμασταν «εμείς» σ’ αυτό το ταξίδι.
Αρχίζουμε να αναπτυσσόμαστε περισσότερο εσωτερικά ως άνθρωποι.
Σταματάμε να ενεργούμε σαν αρχέτυπα και προσεγγίζουμε τον βαθύτερο εαυτό μας.
Συνειδητοποιούμε σε καθημερινή βάση την παροδικότητα της ζωής.
Γνωρίσαμε κάποια από τα όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, όμως τώρα μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και απελευθερωμένοι να κοιτάξουμε και πέρα απ’ αυτόν.
Σταματάμε να ενεργούμε σαν αρχέτυπα και προσεγγίζουμε τον βαθύτερο εαυτό μας.
Συνειδητοποιούμε σε καθημερινή βάση την παροδικότητα της ζωής.
Γνωρίσαμε κάποια από τα όρια των ανθρωπίνων δυνατοτήτων, όμως τώρα μπορούμε να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και απελευθερωμένοι να κοιτάξουμε και πέρα απ’ αυτόν.
Μετάφραση: Awaken
Απόδοση: Μ. Ψ.
Ελβετός ιατρός και ψυχαναλυτής - εισηγητής της σχολής της Αναλυτικής Ψυχολογίας - ιδρυτής και πρόεδρος της Παγκόσμιας Ψυχαναλυτικής Κοινωνίας – διετύπωσε την «Ψυχολογία του Βάθους».
doctv – [2fA]
- vocatus
atque non vocatus deus adverit -
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου