Το παιδί κι εμείς..

Τα πρότυπα της παιδικής συμπεριφοράς.

Πότε ένα παιδί είναι "καλό" και πότε όχι, και από ποιους παράγοντες επηρεάζεται ίσως η συμπεριφορά του;

Πόσο υπεύθυνο για τις πράξεις του μπορεί να θεωρηθεί κάποιο παιδί, που μέσα από τα προβλήματα της οικογένειας, προσπαθεί να οργανώσει τις προσωπικές του άμυνες και αντιστάσεις;

Όλα τα καθημερινά στοιχεία που συνθέτουν οι χαρακτηριολογικές διαφορές των μελών μιας οικογένειας, με την ευρεία της έννοια, αποτελούν για το παιδί την πρώτη άμεση και οικεία γνωριμία του με τη ζωή. 

Είναι και οι καταβολές και οι μαθήσεις που θα παίξουν κάποιο ρόλο στη διαμόρφωση του ψυχισμού του, ώστε να δέχεται όσα η ζωή θα του φέρει, αλλά κάποιες φορές τα δείγματα αυτής της διαμόρφωσης δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά.

Όμως το παιδί δεν είναι στην πραγματικότητα, όπως φαίνεται και όπως φέρεται σε κάποιες δύστροπες αντιδράσεις του..

Το αυθεντικό παιδί είναι εκείνο που χαίρεται στο παιχνίδι του και που καμαρώνουμε να βλέπουμε τη χαρά του.

Οι αταξίες, η ανυπακοή, η φασαρία, η επιθετικότητα, οι φωνές και τα κλάματα, δεν είναι η αλήθεια για το παιδί σας.
Το παιδί σας είναι εκείνο το ήρεμο, καλό, γελαστό, χαρούμενο, συνεργάσιμο, αξιαγάπητο παιδάκι, που σας έκανε περήφανους πολλές φορές…

Γιατί η συμπεριφορά του παιδιού πολύ συχνά είναι αντιδραστική (πλασματική) και γιατί το παιδί δεν μπορεί ποτέ να υποκριθεί έναν καλό εαυτό.

Η καλύτερη συμπεριφορά που επέδειξε ποτέ, σε οποιαδήποτε περίπτωση, μέσα ή έξω από το σπίτι, αυτή είναι και η αληθινή του.  

Το παιδί, όπως μεγαλώνει στην απόλυτη αδυναμία και την πλήρη εξάρτηση του, έχει τριών ειδών ανάγκες που οφείλουμε να του καλύψουμε: φυσικές, ψυχολογικές και μικτές.

Αν οι φυσικές του ανάγκες δεν καλύπτονται ικανοποιητικά, τότε το παιδί δεν θα έχει την φυσιολογική σωματική υγεία, κάπου θα μειονεκτεί. 

Αν πάλι οι ψυχολογικές απολαβές του, δεν του εξασφαλίζουν μια ισορροπημένη πνευματική ανάπτυξη, το παιδί θα αντιδρά με προβληματική συμπεριφορά.

Μικτές ανάγκες είναι εκείνες που εξασφαλίζονται μέσα από τις καλές συνήθειες και έχουν άμεσο αντίκτυπο και σωματικό και ψυχολογικό.

Τέτοιες είναι ο ύπνος (απαραίτητος μόλις εκδηλώσει την ανάγκη του το παιδί, και ιδιαίτερα μετά από συγκινησιακή φόρτιση ή βομβαρδισμό ερεθισμάτων και νέων εντυπώσεων), αλλά και με τακτική ώρα κατάκλισης, η τακτοποίηση των παιχνιδιών του, η βοήθεια σε όσες δουλειές του σπιτιού τα καταφέρνει και η προσωπική υγιεινή.

Η τήρηση (με κάθε εύλογη ελαστικότητα) ενός προγράμματος, έχει ευεργετική επίδραση στην αίσθηση ασφάλειας του παιδιού, είναι τα όρια που μπορεί το ίδιο να τα ελέγχει.

Ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει την συμπεριφορά του παιδιού ωστόσο, δεν είναι ο τρόπος που το αντιμετωπίζουν οι γονείς, οι συγγενείς και οι φίλοι.

Ο σημαντικός παράγοντας από τον οποίο το παιδί θα αντλήσει την δική του συμπεριφορά, είναι η σχέση που έχουν οι γονείς του μεταξύ τους κατά κύριο λόγο και ο τρόπος που εκείνοι συμπεριφέρονται στους τρίτους.

Η άποψη πως το παιδί είναι μικρό και δεν καταλαβαίνει, δεν ισχύει στο ελάχιστο.

Από μωρό αντιλαμβάνεται άριστα τις διαθέσεις και τα δυναμικά που αναπτύσσονται γύρω του, είτε το αφορούν, είτε όχι.

Μέσα από τη σχέση των γονέων, το παιδί έχει ανάγκη να βιώσει και να υιοθετήσει τα τρία βασικά για την ψυχική του ισορροπία πράγματα, με τη σειρά που αναφέρονται:
την εμπιστοσύνη, την αγάπη και την μετριοπάθεια

Το παιδί έχει ανάγκη να νοιώθει εμπιστοσύνη όχι στην στοργή της μητέρας μόνο ή στη σιγουριά του πατέρα μόνο, αλλά πάνω απ’ όλα στην κοινή ομαλή πορεία της σχέσης τους – αυτή θα εγκαταστήσει στο ίδιο την εμπιστοσύνη στη ζωή και στον εαυτό του.

Η σταθερότητα στη σχέση των γονέων, θα του εδραιώσει αίσθημα ασφάλειας, σεβασμό στον εαυτό του και στους άλλους και αισιοδοξία.

Οι εκδηλώσεις αγάπης και τρυφερότητας μεταξύ των γονέων του, είναι το ίδιο αν όχι και περισσότερο, σημαντικές και απαραίτητες με εκείνες που απευθύνονται στο ίδιο.
Η αγάπη που δεν είναι κτητική, πιεστική ή απόμακρη, πρέπει να είναι διάχυτη σε μια αρμονική οικογένεια και να αποτελεί τη μόνιμη ατμόσφαιρα που αναπνέει το παιδί.

Κι αν μετά την εμπιστοσύνη και την αγάπη, η μετριοπάθεια ακούγεται λίγο αινιγματική έννοια, δεν παύει να αποτελεί τη βάση, πάνω στην οποία το παιδί θα χτίσει μια ελεύθερη προσωπικότητα.

Μετριοπάθεια στη σχέση των γονέων, σημαίνει προσήνεια, συγκατάβαση, καλή θέληση, ευαισθησία, αποφυγή κάθε υπερβολής και αντιπαράθεσης, ηρεμία, ουσιαστική επικοινωνία, αυτοέλεγχος και αυτοκριτική. 

Σημαίνει υπέρβαση του εγώ για την χαρά του εμείς – σ’ αυτή τη χαρά θέλει να συμμετέχει ισότιμα και το παιδί. 

Αν λοιπόν το παιδί σας παρουσιάζει μη επιθυμητή συμπεριφορά, μη στραφείτε σ’ εκείνο με κριτική και υποδείξεις. 

Κοιταχτείτε στα μάτια μεταξύ σας.

Αν το παιδί σας δεν επιζητά πάντοτε και πάνω απ’ όλα την ζεστή οικογενειακή σας εστία, ξανακοιταχτείτε στα μάτια· κάτι σημαντικό σας διαφεύγει.

Η συμπεριφορά του παιδιού σας, σας κρίνει, σας συμβουλεύει και σας καθοδηγεί.

Βοηθείστε το και θα βοηθηθείτε. 

Μ Ψ

Share