"Παίζε ελεύθερα.. "

Ronaldinho
-  Από ένα γράμμα του στον 8χρονο εαυτό του.

«Αγαπητέ 8χρονε Ροναλντίνιο,

Αύριο, όταν επιστρέψεις σπίτι μετά το ποδόσφαιρο, θα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί. 

Οι θείοι σου, οι φίλοι της οικογένειάς σου και κάποιοι άλλοι άγνωστοι στην κουζίνα. 

Αρχικά, θα πιστέψεις ότι έχεις αργήσει για το πάρτι. 

Όλοι είναι εκείνοι για να γιορτάσουν μαζί σου τα 18α γενέθλια του αδερφού σου Ρομπέρτο.

Συνήθως, όταν επιστρέφεις σπίτι από το ποδόσφαιρο, η μητέρα σου μαγειρεύει και κάνει αστεία. Αυτή τη φορά, όμως, θα κλαίει. 

Και τότε θα δεις τον Ρομπέρτο. 

Θα σε πάρει αγκαλιά και θα σε οδηγήσει στο μπάνιο, ώστε να μείνετε μόνοι σας.

«Έγινε ένα ατύχημα. Ο πατέρας έφυγε. Πέθανε».

Δεν θα το συνειδητοποιήσεις. Τι σημαίνει αυτό; Πότε θα έρθει; Πώς μπορεί να έφυγε; 

Ο πατέρας ήταν εκείνος που σου είπε να παίζεις δημιουργικά στο γήπεδο. 

Εκείνος που σου είπε να παίζεις ελεύθερα. Πίστευε σε σένα περισσότερο από κάθε άλλον. 

Όταν ο Ρομπέρτο άρχισε να παίζει επαγγελματικά για την Παλμέιρας πέρυσι, ο πατέρας είπε σε όλους: «ο Ρομπέρτο είναι καλός, όμως προσέξτε τον μικρότερο που έρχεται».

Δεν πρόκειται να νιώσεις άμεσα θλίψη. Αυτό θα έρθει αργότερα. 

Σε λίγα χρόνια από εκείνη τη στιγμή, θα καταλάβεις ότι ο πατέρας δεν πρόκειται να είναι ξανά δίπλα σου. Αυτό που θέλω να καταλάβεις, όμως, είναι ότι κάθε φορά που έχεις την μπάλα στα πόδια σου, ο πατέρας θα είναι μαζί σου.

Όταν θα έχεις την μπάλα στα πόδια σου, θα είσαι ελεύθερος. 

Θα είσαι χαρούμενος. Θα είναι σαν να ακούς μουσική. 

Αυτό το συναίσθημα θα σε κάνει να σκορπάς τη χαρά στον κόσμο. 

Είσαι τυχερός επειδή έχεις τον Ρομπέρτο. Ακόμη και αν είναι 10 χρόνια μεγαλύτερος και ήδη παίζει για την Γκρέμιο, θα είναι πάντα δίπλα σου. 

Δεν θα είναι απλά αδερφός, θα είναι σαν πατέρας. 

Και πάνω από όλα θα είναι ο ήρωάς σου.

Όταν δεν θα ταξιδεύει, ο Ρομπέρτο θα σε παίρνει μαζί του να παίξετε ποδόσφαιρο. 

Εκεί που θα ζείτε, στο Πόρτο Αλέγκρε, υπάρχουν συμμορίες και ναρκωτικά. 

Θα είναι δύσκολα, όμως όσο θα παίζετε ποδόσφαιρο, στο δρόμο, στο πάρκο, με τον σκύλο σας, θα νιώθετε ασφαλείς.

Ναι, είπα τον σκύλο σας. Είναι ακούραστος αμυντικός. 

Θα παίζεις με τον Ρομπέρτο, με άλλα παιδιά και τους μεγαλύτερους στο πάρκο. 

Στο τέλος όμως, όλοι θα κουράζονται και εσύ θα συνεχίσεις να παίζεις. 

Έτσι, θα πρέπει πάντα να παίρνεις μαζί τον σκύλο σου, τον Μπομπόμ. 

Οι Βραζιλιάνοι σκύλοι λατρεύουν το ποδόσφαιρο. 

Θα είναι η καλύτερη πρακτική για ντρίμπλες και τεχνική.

Μέχρι να γίνεις 13 ετών, οι άνθρωποι θα αρχίσουν να μιλάνε για σένα. 

Θα μιλάνε για τις ικανότητές σου και αυτά που μπορείς να κάνεις με την μπάλα. 

Το ποδόσφαιρο σε εκείνο το σημείο θα είναι απλά παιχνίδια για σένα. 

Το 1994 όμως, όταν θα είσαι 14, το Μουντιάλ θα σου δείξει ότι το ποδόσφαιρο είναι πολλά περισσότερα.

Η 17η Ιουλίου του 1994 είναι μία μέρα που όλοι οι Βραζιλιάνοι θα θυμούνται. 

Εκείνη τη μέρα θα ταξιδεύεις με την Γκρέμιο για ένα ματς στο Μπέλο Οριζόντε. 

Η τηλεόραση θα δείχνει τον τελικό με την Ιταλία. 

Ναι, η Βραζιλία θα είναι στον τελικό για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια. 

Όλη η χώρα θα παραλύσει. Παντού στο Μπέλο Οριζόντε θα υπάρχουν σημαίες. 

Δεν υπάρχουν άλλα χρώματα εκτός από το κίτρινο και το πράσινο. 

Σε κάθε σημείο της πόλης θα υπάρχει και μία τηλεόραση.

Ο Μπάτζο παίρνει φόρα και αστοχεί. Η Βραζιλία είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια. 

Κατά τη διάρκεια των τρελών πανηγυρισμών, θα σου γίνει ξεκάθαρο τι θες να κάνεις στη ζωή σου. Θα καταλάβεις τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για τους Βραζιλιάνους. 

Θα καταλάβεις τη δύναμη των σπορ. 

Το πιο σημαντικό, θα δεις την ευτυχία που μπορεί να φέρει το ποδόσφαιρο στους καθημερινούς ανθρώπους.

«Θα παίξω για τη Βραζιλία», θα πεις στον εαυτό σου εκείνη τη μέρα.  ….

Η μόνη συμβουλή που μπορώ να σου δώσω είναι η εξής: παίζε με τον δικό σου τρόπο. 

Παίζε ελεύθερα. Άκου τη μουσική. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να ζήσεις τη ζωή σου. 

Το να παίζεις για την Βραζιλία θα αλλάξει τη ζωή του. 

Εντελώς ξαφνικά πόρτες που ποτέ δεν γνώριζες ότι υπάρχουν, θα σου ανοίξουν.

Πώς μπορώ να πω σε ένα παιδί που γεννήθηκε σε μία καλύβα στις φαβέλες, πώς θα είναι η ζωή στην Ευρώπη; Είναι αδύνατο. 

Δεν πρόκειται να καταλάβεις, ακόμη και να σου το πω. 

Από τη στιγμή που θα φύγεις για το Παρίσι, τη Βαρκελώνη μετά και το Μιλάνο, όλα θα γίνουν πολύ γρήγορα. 

Κάποια από τα ΜΜΕ στην Ευρώπη δεν θα καταλάβουν το παιχνίδι σου. 

Δεν θα καταλάβουν γιατί πάντα θα χαμογελάς. 

Λοιπόν, θα χαμογελάς γιατί το ποδόσφαιρο είναι χαρά. Γιατί να είσαι σοβαρός; 

Σκοπός σου θα είναι να σκορπάς τη χαρά. 

Θα σου το ξαναπώ: δημιουργικότητα αντί για υπολογισμούς.

Το 2001 θα υπογράψεις στην Παρί Σεν Ζερμέν. Θα κερδίσεις το Μουντιάλ με τη Βραζιλία. 

Θα κερδίσεις το Champions League, τη La Liga, τη Serie A. Θα κερδίσεις τη Χρυσή Μπάλα. 

Εκείνο, όμως, για το οποίο θα είσαι πιο περήφανος θα είναι ότι βοήθησες την Μπαρτσελόνα να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού. 

Θα φτάσεις εκεί, όταν η Ρεάλ θα είναι η μεγαλύτερη δύναμη. 

Μέχρι να φύγεις, τα παιδιά θα ονειρεύονται να παίζουν με τον «τρόπο της Μπαρτσελόνα».

Πολλά μπορούν να συμβούν στη ζωή, καλά και άσχημα. 

Ό,τι και να συμβεί, όμως, το χρωστάς στο ποδόσφαιρο. 

Όταν οι άνθρωποι θα αμφισβητούν το στυλ σου ή γιατί χαμογελάς έπειτα από μία ήττα, θέλω να σκέφτεσαι ένα πράγμα. 

Όταν ο πατέρας σου άφησε αυτόν τον κόσμο, δεν είχες πολλές αναμνήσεις από εκείνον.

Ανάμεσα στα υπάρχοντα σου, όμως, υπάρχει κάτι που θα σε κάνει να μην τον ξεχάσεις ποτέ. 

Είναι μία φωτογραφία, στην οποία παίζετε μαζί ποδόσφαιρο.

Χαμογελάς, είσαι χαρούμενος, με μία μπάλα στα πόδια και εκείνος χαρούμενος που σε κοιτάζει. Όταν θα έρθουν τα χρήματα – μαζί με την απόλαυση και την κριτική – μείνε ελεύθερος. 

Παίζε όπως σου είχε πει εκείνος. Παίζε ελεύθερα.»

Πλήρες το γράμμα:
gazetta – theplayertribune

[2fA]

Share