"H του αγαθού αποτυχία "

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Ορθόδοξες Απαντήσεις  -  από την Θεολόγο Σοφία Χασιώτη

«Αμαρτάνω» στην αρχαία ελληνική σημαίνει «αστοχώ, αποτυγχάνω» και η «αμαρτία», ορίζεται ως «Ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἀποτυχία» 

(= η αποτυχία να πράξουμε το σωστό – Λεξικό Σούδα).

Ο στόχος του ανθρώπου ήταν να φτάσει στη θέωση, όπως δηλώνεται με το «καθ’ ὁμοίωσιν» ήδη από την αρχή της Αγίας Γραφής. 

Απέτυχε να φτάσει αυτόν το στόχο και με την επιλογή του, αντί για την ζωή γνώρισε τον θάνατο. 

Ο Θεός, όμως, δεν άφησε τον άνθρωπο αβοήθητο. 

Έγινε ο ίδιος άνθρωπος, «για να γίνει ο άνθρωπος θεός» όπως λέει ο Μ. Αθανάσιος.

Με την ενανθρώπηση Του, ο Χριστός δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να ενταχθούν στο σώμα του (με το μυστήριο του βαπτίσματος και του χρίσματος) και ως μέλη του σώματός του να τρέφονται από τον ίδιο (Θεία Ευχαριστία) κλπ.

Στον βαθμό που συνειδητοποιεί κανείς το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή αποτελεί μέλος του σώματος της Εκκλησίας με κεφαλή τον Χριστό, επηρεάζεται ο τρόπος ζωής του.

Αν είμαι μέλος του σώματος του Χριστού, τότε μπορεί να συμβούν δύο πράγματα:

α) Δεν μπορώ –δε με αφήνει η συνείδησή μου και η αγάπη μου προς τον Χριστό- να κάνω κάτι που δε θα έκανε ο Χριστός στη θέση μου. 

Αφού είμαι μέλος του, δεν μπορώ ως μέλος του να κάνω κάτι που Εκείνος δεν εγκρίνει. 

Αυτός είναι ο προβληματισμός του αποστόλου Παύλου σχετικά με την αμαρτία, στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή (Α΄ Κορ 6,15)

β) Στην περίπτωση που τελικά πράξω κάτι χωρίς την έγκριση «της κεφαλής» (δηλ. του Χριστού), αναγκαστικά ξεκόβω τον εαυτό μου από τον Χριστό που είναι ο «στόχος» μου, αυτός που μου εξασφαλίζει την θέωση, επομένως «αμαρτάνω» με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξης.

Πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι η «αμαρτία» συνδέεται και με τον «θάνατο» (Ιακ. 1,15), ενώ αντίθετα ο Χριστός εξασφαλίζει την ζωή (Ρωμ 6,22-23). 

Γι’ αυτό και οι πατέρες της Εκκλησίας την αντιμετωπίζουν ως α-σθένεια, που πρέπει να θεραπεύσουμε και όχι ως ζήτημα ηθικής, που αφορά μια «καλύτερη» κοινωνία ή «καθώς πρέπει» ανθρώπους.

Επειδή, όμως, όσο και αν προσπαθήσουμε, σίγουρα θα υπάρξουν και στιγμές που θα παρεκκλίνουμε από τον στόχο μας, ο Χριστός κατανοεί αυτή την ασθένειά μας, ανοίγει την αγκαλιά του, μας δέχεται και πάλι στο σώμα του και μας αποκαθιστά πλήρως με το μυστήριο της μετάνοιας (εξομολόγηση), που για τον λόγο αυτό ονομάστηκε από τους πατέρες της Εκκλησίας, δεύτερο βάπτισμα.

orthodoxia – [2fA]

Share