Κυριακή 4 Ιουνίου 2017

"Μέ Πῦρ καί Ἅγιον Πνεῦμα "





Δρα Ἠλία Λυμπερόπουλου  -  Ἡ Ἁγία Πεντηκοστή
 -  από το βιβλίο του «Γνώθι σ’ αὐτόν»


ταν ἔφθασε ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἦσαν ὅλοι οἱ μαθητές μαζί εἰς τό ἴδιο μέρος.
Καί ξαφνικά ἦλθε ἀπό τόν οὐρανόν βοή, σάν νά φυσοῦσε δυνατός ἄνεμος, ὁ ὁποῖος ἐγέμισε ὅλο τό σπίτι πού ἐκάθοντο.
Καί ἐμφανίστηκαν γλῶσσες σάν φλόγες φωτιᾶς νά διαμοιράζονται καί νά κάθονται στόν καθένα ἀπό μία καί ἦταν πλήρεις ἀπό Πνεῦμα Ἅγιο καί ἄρχισαν νά μιλοῦν ἄλλες γλῶσσες, καθώς τό Ἅγιο Πνεῦμα τούς ἔδινε δύναμη λόγου. 
Κατοικοῦσαν δέ τότε στήν Ἱερουσαλήμ Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπό κάθε ἔθνος ὑπό τόν οὐρανόν.

Ὅταν ἔγινε ἡ βοή αὐτή μαζεύτηκε πλῆθος καί ἦσαν ὅλοι κατάπληκτοι, διότι ὁ καθένας τους ἄκουγε νά ὁμιλοῦν τήν δική του γλῶσσα. 
Καί ἐξεπλήσσοντο ὅλοι καί ἐθαύμαζαν καί ἔλεγαν μεταξύ τους: 
Δέν εἶναι ὅλοι αὐτοί πού μιλοῦν Γαλιλαῖοι; 
Πῶς συμβαίνει, λοιπόν, νά τούς ἀκοῦμε ὁ καθένας μας στήν δική μας μητρική γλώσσα, γιά τά μεγαλεῖα του Θεοῦ;

Ἐξεπλήσσοντο, λοιπόν, καί ἀποροῦσαν καί ἔλεγαν ὁ ἕνας εἰς τόν ἄλλον:
«Τί ἄραγε νά σημαίνει αὐτό;» Ἄλλοι εἰρωνεύοντο καί ἔλεγαν: «Εἶναι μεθυσμένοι».
Τότε σηκώθηκε ὁ ἀπόστολος Πέτρος μαζί μέ τούς ἕνδεκα καί εἶπε: 
Ἄνδρες Ἰουδαῖοι καί ὅλοι ἐσεῖς πού κατοικεῖτε στήν Ἱερουσαλήμ, ἄς γίνει τοῦτο γνωστό σέ σᾶς καί ἀκοῦστε προσεκτικά τά λόγια μου:
Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί δέν εἶναι μεθυσμένοι, καθώς νομίζετε, διότι εἶναι ἡ τρίτη ὥρα τῆς ἡμέρας, δηλαδή τρεῖς ὧρες μετά τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου πού σημαίνει ἐννέα πρωινή.

Αὐτό εἶναι ἐκεῖνο πού ἔχει λεχθεῖ διά τοῦ προφήτου Ἰωήλ, θά συμβεῖ τοῦτο κατά τάς ἐσχάτας ἡμέρας, λέγει ὁ Θεός: 
«Θά ἐκχύσω ἀπό τό Πνεῦμα μου εἰς κάθε ἄνθρωπον καί θά προφητεύσουν οἱ υἱοί σας, καί οἱ θυγατέρες σας θά ὀνειρευτοῦν ὄνειρα. Ἀκόμη καί εἰς τούς δούλους μου καί εἰς τάς δούλας μου κατά τάς ἡμέρας ἐκείνας θά ἐκχύσω ἀπό τό Πνεῦμα μου καί θά προφητεύσουν.

Θά δώσω τέρατα εἰς τόν οὐρανόν ἄνω καί σημεῖα εἰς τήν γῆν κάτω, αἷμα καί φωτιά καί καπνώδη ἀτμόν. Ὁ ἥλιος θά μεταβληθεῖ σέ σκοτάδι καί ἡ σελήνη σέ αἷμα πρίν ἔλθει ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἡ μεγάλη καί ἔνδοξη. 
Καί τότε ὁ καθένας πού ἐπικαλεῖται τό ὄνομα Κυρίου θά σωθεῖ».

Ἄνδρες Ἰσραηλίτες, ἀκοῦστε τά λόγια αὐτά. 
Τόν Ἰησοῦ τόν Ναζωραῖο, ἄνθρωπο πού ἀπεδείχθη σέ ἐσᾶς ἀπό τόν Θεό μέ θαυματουργικές δυνάμεις καί τέρατα καί σημεῖα τά ὁποῖα ἔκανε διαὐτοῦ ὁ Θεός μεταξύ σας, καθώς καί σεῖς οἱ ἴδιοι ξέρετε, αὐτόν τόν Ἰησοῦ πού σᾶς παραδόθηκε σύμφωνα πρός τήν ὁρισμένη ἀπόφαση καί πρόγνωση τοῦ Θεοῦ, τόν ἐφονεύσατε, καρφώσαντες αὐτόν διά χειρῶν ἀνόμων.

Ἀλλά ὁ Θεός τόν ἀνέστησε διαλύσας τούς πόνους τοῦ θανάτου, διότι δέν ἦταν δυνατόν νά κρατεῖται στήν ἐξουσία τοῦ θανάτου. 
Διότι ὁ Δαυίδ λέγει δι’ αὐτόν. «Ἔβλεπα πάντοτε τόν Κύριον ἐνώπιόν μου, διότι βρίσκεται εἰς τά δεξιά μου γιά νά μήν σαλευτῶ. Διά τοῦτο εὐφράνθηκε ἡ καρδία μου καί ἡ γλῶσσα μου ἀγαλλίασε, ἀκόμη δέ καί τό σῶμα μου θά ἀναπαυθεῖ μέ ἐλπίδα, διότι δέν θά ἐγκαταλείψει τήν ψυχήν μου εἰς τόν Ἅδη, οὔτε θά ἐπιτρέψει νά ἴδει ὁ ὅσιός σου φθοράν.
Μοῦ ἐγνώρισες ὁδούς ζωῆς, θά μέ γεμίσης εὐφροσύνη διά τῆς παρουσίας σου».
….


Ἡ Πεντηκοστή τῶν Ἰσραηλιτῶν, ἡ ἑορτή τῶν 7 ἑβδομάδων, ἑορταζόταν πενήντα ἡμέρες μετά τό Πάσχα, 7x7 ἑβδομάδες καί μέ τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου πενήντα ἡμέρες.

Ἡ Πεντηκοστή ἑορταζόταν πανηγυρικά σέ ἀνάμνηση τῆς ἐπιδόσεως τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ στόν Μωυσῆ ἐπί τοῦ ὄρους Σινᾶ, ὅπως ἐπίσης καί τῆς ἐκπληρώσεως τῆς ὑποσχέσεως ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ στούς Πατριάρχες τῶν Ἑβραίων νά ὁδηγήσει τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. 
Αὐτός ἀκριβῶς ἦταν καί ὁ λόγος πού ὁ λαός, κατά τήν ἑορτή αὐτή προσέφερε στόν Ναό τοῦ Θεοῦ τά πρωτογεννήματα, τούς καρπούς τῆς εὔφορης αὐτῆς γῆς. [ ….]

Ἡ Πεντηκοστή τῶν Χριστιανῶν ἐκφράζει ἀντιστοίχως μέ τήν Πεντηκοστή τῶν Ἰσραηλιτῶν, τήν Νέα Ἐντολή, τήν μοναδική Ἐντολή τῆς Ἀγάπης πού ἐδόθη ἀπό τόν ἴδιο τόν Νομοθέτη, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, σέ ὅλα ὅμως τά ἔθνη.

Ἐκφράζει ἐπίσης, μέ τό Πῦρ ἐν εἴδει γλωσσῶν, καί τήν ἐνοίκηση τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, μέ τήν ἰδιαίτερη σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος,. 
Αὐτό τό Πῦρ τῆς Θεότητος μᾶς ὁδηγεῖ μέ βεβαιότητα στή νοητή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὅπως τό Πῦρ εἶχε ὁδηγήσει τούς Ἰσραηλίτες, κατά τήν διάβαση τῆς ἐρήμου στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας.

Ὁ ἄνθρωπος τότε ἐμπλουτίζεται μέ σωφροσύνη, ἀγάπη καί σοφία, πού εἶναι γνωρίσματα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐμπλουτίζεται μέ θάρρος.
Ὡς ἐκ τούτου ἡ Ἁγία Πεντηκοστή εἶναι ἡ ἄνωθεν ἀναβάπτιση τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ Πῦρ καί Ἅγιον Πνεῦμα, ὅπως εἶχε ἐξαγγείλει ὁ βαπτιστής Ἰωάννης.

Κατά τήν Ἁγία Πεντηκοστή ἱδρύεται ἡ Ἐκκλησία, κατά τήν ὁποία Κεφαλή εἶναι ὁ ἀναστηθείς Ἰησοῦς Χριστός καί μέλη ὅλοι οἱ πιστοί πού ἐβαπτίστηκαν στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπως εἶχε ἐπαγγελθεῖ στούς μαθητές Του ὁ Κύριος κατά τήν Ἀνάληψή Του εἰς τούς οὐρανούς.



["Φιλοκαλία" 210 3234411 - "Λυδία" 2310 237412]

[2fA]

                                                                                    





Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου