Φιλιώ Χαϊδεμένου (1899-2007)
- του Μουσείου Μικρασιατικού Ελληνισμού
«Όσο ζω και αναπνέω δεν θα σταματήσω ποτέ να μιλώ για όσα
ζήσαμε οι Έλληνες της Σμύρνης, της Μικράς Ασίας, με τη φωτιά, με τον διωγμό, με τον
ξεριζωμό μας από τα άγια χώματα, την καταδίκη σε προσφυγιά…
Αυτά τα μάτια ώσπου να κλείσουν, θα βλέπουν μπροστά τους όσα έγιναν και δεν τους συμφέρουν, και το στόμα μου θα μιλά για το άδικο του Ελληνισμού και θα ζητά την
επιστροφή εκεί που είδαμε το φως, που μεγαλώσαμε, προκόψαμε, για να χαθούν όλα
μέσα στον καπνό και στη φωτιά»…
«Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν είναι η μεγαλύτερη του αιώνα
μας, αλλά η μεγαλύτερη όλων των αιώνων, διότι τέτοια καταστροφή, μαζική σφαγή, φωτιά
και καταστροφή, εγώ τουλάχιστον που διάβαζα από παιδί και παρακολουθούσα, δεν
έχει γίνει.
Έχουν γίνει πολλές καταστροφές στους αιώνες, όμως τόσο μαζική καταστροφή,
πολλών ατόμων μαζί, δεν έχει γίνει, ούτε και με τέτοιο τρόπο που έγινε η
καταστροφή αυτή η δική μας, η Μικρασιατική Καταστροφή»
"Ο νους μου φεύγει ξανά και πηγαίνει σε μέρη που με
πονάνε, σε μέρη που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο πόνος θα σταματήσει μόνο όταν πεθάνω.
Το σώμα μου βρίσκεται εδώ, στο τώρα, αλλά το μυαλό μου συνεχίζει να είναι στο τότε, στην
αγαπημένη πατρίδα που δεν ξέχασα ούτε στιγμή... "
«Καπνοί, φωτιές, ρημαγμένο τοπίο, σκηνές Κόλασης καίνε τα
μάτια μου και τ' αυτιά μου ακόμα βουίζουν από τις σπαρακτικές κραυγές που
γεμίζουν το δειλινό… »
Γιώργος Σεφέρης - «Ο γυρισμός του ξενιτεμένου» (απόσπασμα)
«Γυρεύω το παλιό μου σπίτι
με τ' αψηλά τα παραθύρια
σκοτεινιασμένα απ' τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός.
με τ' αψηλά τα παραθύρια
σκοτεινιασμένα απ' τον κισσό
γυρεύω την αρχαία κολόνα
που κοίταζε ο θαλασσινός.
Πώς θες να μπω σ' αυτή τη στάνη;
οι στέγες μου έρχουνται ως τους ώμους
κι όσο μακριά και να κοιτάξω
βλέπω γονατιστούς ανθρώπους
λες κάνουμε την προσευχή τους»
οι στέγες μου έρχουνται ως τους ώμους
κι όσο μακριά και να κοιτάξω
βλέπω γονατιστούς ανθρώπους
λες κάνουμε την προσευχή τους»
«Παλιέ μου φίλε δεν μ' ακούς;
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
και αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
σε λίγο οι φίλοι κι' οι δικοί σου
γλυκά να σε καλωσορίσουν»
σιγά σιγά θα συνηθίσεις
το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις
και αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν
σε λίγο οι φίλοι κι' οι δικοί σου
γλυκά να σε καλωσορίσουν»
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου