Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

"Ο Ρόμπι, έγινε 51.. "





Roberto Baggio (Caldogno, 18 febbraio 1967)

Ο «θεϊκός κοτσιδάκιας» έγινε 51!
-  από τον Θάνο Σαρρή

....  
Αρκούσαν μερικές στιγμές από τις παραστάσεις του για να οικοδομήσουν μια μορφή μυθική, απόμακρη, σχεδόν ουτοπική. 
Έναν ποδοσφαιρικό θεό που σε έβαζε στο παιχνίδι, σου έδειχνε τους κανόνες και τις νόρμες του, αλλά συχνά τις θρυμμάτιζε εκκωφαντικά, αποδεικνύοντας ότι στην τέχνη δεν μπαίνουν όρια. 
Επέλεγε πάντα την όμορφη επιλογή όχι λόγω κάποιας ανάγκης να αποδείξει κάτι, ούτε επειδή κυνηγούσε το επιτηδευμένο. Απλά, ήταν πηγαίο.

Μπορούσε να προκαλέσει εμφύλιο στην Φλωρεντία και να πετάξει με περιφρονήσει την ομάδα που μόλις είχε πάρει μεταγραφή χωρίς τη θέλησή του, τη Γιουβέντους. 
Να αρνηθεί να εκτελέσει ένα πέναλτι απέναντι στον πρώην σύλλογό του και να μαζέψει δακρυσμένος το κασκόλ με το έμβλημά του από το χορτάρι. 
Ήταν εκείνος που πήρε Χρυσή Μπάλα χωρίς να σηκώσει πρωτάθλημα, που μιλούσε για το σύγχρονο ποδόσφαιρο, το οποίο «κάνει χαρούμενους μόνο εκείνους που πληρώνουν» πολύ πριν βγουν τα πλακάτ των ultras με τα συνθήματα against modern football.

Έδωσε μεταφυσικό χαρακτήρα στην πιο διάσημη χαμένη εκτέλεση πέναλτι στην ιστορία του ποδοσφαίρου, στον τελικό του Μουντιάλ 1994 απέναντι στην Βραζιλία. 
«Μέχρι εκείνο το μοιραίο πέναλτι δεν είχα χάσει κανένα, εκτός από ένα που το έπιασε ο τερματοφύλακας. Και έστειλα την μπάλα τρία μέτρα πάνω από το δοκάρι... 
Οι Βραζιλιάνοι ευχαρίστησαν τότε τον Άιρτον Σένα, που είχε φύγει από τη ζωή δυο μήνες νωρίτερα. 
Είναι σίγουροι ότι το λάθος μου οφείλεται σε μια ανώτερη δύναμη και μόνο ο Βραζιλιάνος οδηγός από τον παράδεισο, θα μπορούσε να οδηγήσει την μπάλα τόσο ψηλά», έλεγε μετά από αρκετά χρόνια.   ….   ….

Στα 34 έβγαλε ξανά την παλέτα με τα χρώματα στη Μπρέσια, μπήκε στους υποψήφιους για τη Χρυσή Μπάλα και έκανε τον κόσμο να ανοίξει ξανά κουβέντα για νέα μεταγραφή και κλήση του στη Σκουάντρα Ατζούρα. 
Γκριζαρισμένος, με μια σπάνια εσωτερική δύναμη, απολάμβανε ξανά το ποδόσφαιρο και έκανε τον Αντσελότι να γράψει στο βιβλίο του « ‘Il mio Albero di Natale» ότι ήταν τρελός που τον απέρριψε στη δική του Πάρμα. Το πήγε μέχρι τέλους. 
Ένα γεμάτο Σαν Σίρο τον συγκλόνισε χειροκροτώντας τον ως αντίπαλο το 2004. 
Ο Μαλντίνι τον αγκάλιασε ζεστά. «Αυτό το χειροκρότημα ήταν το πιο όμορφο πράγμα», έλεγε μετά από χρόνια σε συνέντευξή του.

Ο Μπάτζο σπάνια μιλούσε στα ΜΜΕ κι αυτό πολλές φορές εκλαμβανόταν ως αδυναμία. 
Απέφευγε να μιλήσει και για όσα έκανε έξω από τα γήπεδα. 
Το 2010 τιμήθηκε με το Νόμπελ Ειρήνης για την συνεισφορά του σε «πολλές σημαντικές δράσεις για χάρη νοσοκομείων, ιδρυμάτων και φιλανθρωπιών σε πολλές χώρες του κόσμου». 
Μάζεψε χρήματα για τους σεισμοπαθείς στην Αϊτή, πρωτοστάτησε στις πρωτοβουλίες για τους πλημμυροπαθείς στη Μιανμάρ, στην αντιμετώπιση της γρίπης των πτηνών στο Λάος.

Αν ο Μαραντόνα είναι έρωτας και θάνατος και ο Ροναλντίνιο ο ορισμός του jogo bonito, ο Ρόμπι είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο. 
Με τις χαρές και τις λύπες του. Τα ανεξήγητα και τις τραγικές ειρωνείες. 
Το δάκρυ και την ανατριχίλα, την ακόρεστη δίψα για το παιχνίδι, την συνεχή προσπάθεια. 
Η τέλεια αρμονία που μοιάζει απλή, αλλά στην πραγματικότητα είναι πιο δύσκολη από οτιδήποτε. 
Η αντοχή στον πόνο, η αέναη μάχη, η εσωτερικότητα που μοιάζει ως αδυναμία, όμως είναι ικανή να εκφραστεί στο γήπεδο και να γκρεμίσει τα πάντα. 
Δεκάρι και επιθετικός, ντελικάτος και ατσάλινος, σολίστας και δημιουργός. 

Ο Μπάτζο έγινε στίχος σε ελληνικό τραγούδι, που μιλά για την αλλαγή στον κόσμο. 
«Το είδα κάποια Κυριακή, στις ντρίμπλες του Ρομπέρτο Μπάτζιο, 
στο βυσσινί του Τισιανού, στο κόκκινο του Καραβάτζο», 
ραπάρουν οι Social Waste. 
Πλάι-πλάι σε έναν Αναγεννησιακό και έναν μπαρόκ ζωγράφο, μπαίνει ένας καλλιτέχνης της μπάλας. 
Ένας γνήσιος trequartista αντισυμβατικός, αφτιασίδωτος, χωρίς φρου-φρου κι αρώματα, που άγγιξε το θείο.

Αν ήταν ήρωας κόμικ, πολλοί θα έλεγαν τον εμπνευστή του, υπερβολικό. 
Ο Ρόμπι ξεπέρασε την φαντασία. 
Κάποια παιδιά που θυμούνται ακόμα εκείνες της Κυριακές, θα τον ευγνωμονούν για πάντα.



gazzetta – [2fA]

                                                       





Share

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου